Başlangıçta sleeve gastrektomi, aslında bilio-pankreatik diversiyon-duodenal şalterin (BPD-DS) ilk aşaması olan Hess ve Marceau operasyonu olarak bilinen 1988’de açık bir prosedür olarak gerçekleştirildi. 1993’te, daha sonra Magenstrasse ve Mill operasyonu olarak bilinen Johnston tarafından tanımlanan tek bir kilo kaybı prosedürü olarak önerildi. 1999’da Gagner laparoskopik sleeve gastrektomi tekniğini ilk tanımlayan kişi oldu. 2003’ten beri,% 60’a varan aşırı kilo kaybı sonucu (5 yıllık takip sonuçları sonrası) ve Tip 2’nin iyi bir şekilde çözülmesi ile bildirilen morbid obezite ve ilgili eşlik eden hastalıklar için tek aşamalı (tek başına) kesin cerrahi tedavi yöntemi olarak popülerlik kazanmıştır.

Ameliyat sonrası bulantı ve kusma

Genel anestezi ve gastrik hacim azaltma cerrahisinden sonra, ilk 24-48 saat içinde bulantı ve kusmaya neden olabilir. Kalıntı kılıflı midenin çapı hastanın oral operasyon sonrası oral sıvı alımına toleransında kesinlikle rol oynamaktadır. Çoğu hasta, ilk 2 haftada yalnızca küçük miktarlarda su veya sıvı yutabilir (ilk iki gün içinde başlamak için 30-60 mls / saat gibi). Kılıf ne kadar inceltilirse intrinsik mide hacmi ne kadar küçükse, kilo kaybı (uzun vadede) o kadar çok olur, ancak aynı zamanda zımba hattı sızıntısı ve operasyon sonrası bulantı / kusma riski de (kısa vadede) o kadar yüksek olur.

Bazı araştırmacılar bu ameliyatı olan hastaları 2 gruba ayırır:

Tip 1 (daha hızlı mideden geçiş <30 dakika) (gevşek sleeve), daha iyi derhal op sonrası ağız sıvıları veya gıda tahammül 6 ayda kilo stabilizasyonu amacıyla daha olasıdır ama aynı zamanda yoksul ağırlığı germek için mide kalanlarımız için daha eğilime sahip edenlerdir Kaybı uzun vadede sonuçlanır.

Tip 2 (daha yavaş mideden geçiş> 30 dakika) (sıkı sleeve) ameliyat sonrası erken daha bulantı yan etkileri daha olasıdır ancak uzun vadede daha iyi kilo kaybı sonuçları edenlerdir (hastalar kilo kaybetmeye devam olasılığı daha yüksektir 6 ay sonra ve kilo vermeyi 3 yıldan fazla korumak).

Aşırı miktarda yiyen büyük hacimli yiyiciler ve hastalar, gevşek bir yuvarlaktan daha sıkı bir kılıftan yararlanma eğilimi gösterirler.

Venöz tromboemboli (VTE)

Derin ven trombozu (DVT) bacaklarda kan pıhtısı ve pulmoner emboli (PE) akciğerlerde kan pıhtısı olmasıdır. Bu iki komplikasyon, genel veya bariatrik cerrahiden sonra morbidite ve mortalitenin ana nedenidir. Trombo-profilaksi yokluğunda, DVT obezite cerrahi geçiren hastaların% 20’den fazla ortaya çıkar ve PE hastaların% 25’inde gerçekleşebilir op yayınlamak için tahmin edilmektedir. DVT ve PE riski 3 aya kadar devam eder, ancak çoğu, bariatrik ameliyattan sonraki ilk 30 gün içinde ortaya çıkma eğilimi gösterir. Aktif bir trombo-profilaktik planla venöz tromboembolizm riskinin% 1’den düşük olduğu tahmin edilmektedir.

Kan pıhtılarının önlenmesi aşağıdakileri içerir:

• Düşük molekül ağırlıklı heparin (LMWH) subkutanöz enjeksiyon, ilk önce ameliyat gününde verilir ve hastanede kalış süresince devam eder.

• Ameliyat sonrası sıkıştırma çorapları (TED), hastaneye kabul edildiğinde hastalar tarafından giyilir ve taburcu olduktan sonra 2 hafta boyunca (veya daha fazla) giyilebilir.

• Aralıklı ardışık pnömatik buzağı sıkıştırma cihazı (SCD), ameliyat başladığında tiyatroda kullanılır ve bölgede 1-2 gün devam edilebilir.

• Erken seferberlik ve ameliyattan hemen sonra başlangıç ​​öncesi aktivite düzeyine geri dönülmesi önerilir.

• Dehidrasyonun önlenmesi aynı zamanda kan pıhtılarının azalmasına yardımcı olur.

Kanamalar, hastalar halen hastanede iken ve çoğu zaman muhafazakâr bir şekilde idare edildikçe, ilk birkaç günde zımba hattı boyunca herhangi bir yerde oluşabilir. Kan kaybı önemli ise nadiren kan nakli yapılır. Cerrahi literatürde zımba sızıntısı riski% 0-10 arasında bildirilmiştir. Sızıntı, konsültasyon sırasında bir kaçağın sonuçlarının ciddiyetine ilişkin farkındalığı arttırmak için post operasyon komplikasyonunun en sık görülenidir.

• En yüksek risk grubu erkek, 55 yaş üstü yaş, BKİ> 50 ve revizyonel bariatrik ameliyatlardır.

• Sızıntı akut post op döneminde (2 hafta içinde), erken (ilk 2-3 ayda) veya geç (12 hafta sonra) evrede ortaya çıkabilir.

• Sızma, zımba arızası, teknik hatalar, termal yaralanma, mide iskemisi veya distal tıkanıklığın (incisura çevresindeki daralma veya kink) bir sonucudur.

• Geç striktür oranının% 0.5 civarında olduğu rapor edilmiştir.

Gastro-oesophageal reflü

Mide ekşimesi semptomları, obez hastalarda görülür; bu durum, karın içi baskı artışı ve hiatus hernisinin eşzamanlı varlığı ile ilişkili önceden var olan bir sorun olabilir. Dolayısıyla, çoğu uzman cerrahi sırasında görülüyorsa sleeve gastrektomiyle aynı zamanda bir hiatus hernisinin onarılmasını önerir. Mide yanması muhtemelen uzun dönemde LSG’den sonra en sık görülen şikayettir. Daha ileri ameliyatın gerekli olabileceği bir hiatus hernisi veya gastrik striktürü (distal stem freni stenozu) hariç tutmak için hastanın dikkatli bir şekilde yeniden değerlendirilmesi gereklidir.

Damping sendromları

Damping sendromları gastrik bypass için sleeve gastrektomiden daha yaygındır. Başlangıçta “tatlı” gıda kaçınılması üzerinde istenen etkilere sahip olabilir, ancak uzun vadede reaktif hipoglisemi kötü alışkanlık yeme davranışını kötüleştirebilir (otlatma davranışı ve toplam kalori alımını arttırır). Kilo geri kazanımı, damping sendromu, hızlı bağırsak geçişi ve distal bağırsak hormonlarının serbest bırakılmasının neden olduğu aşırı uyarıya atfedildi.

Beslenme yetersizlikleri

Beslenme yetersizlikleri, malabsorptif ameliyattan sonra (gastrik bypass, bilio-pankreas diversiyonları veya duodenal anahtarı gibi) yaygın olarak görülür ve tipik olarak demir, folat, kalsiyum, vitamin D ve vitamin B eksikliklerine atıfta bulunur.